Elleboog

Elleboogklachten

Het ellebooggewricht is een bijzonder gewricht omdat dit gewricht één bot uit je bovenarm verbindt met twee botten uit de onderarm. In dit gewricht is het buigen en strekken van de arm mogelijk maar ook het draaien van de onderarm t.o.v. de bovenarm waarbij de twee botten in de onderarm om elkaar draaien.

Er zijn verschillende soorten elleboogklachten. Specifieke en aspecifieke klachten.

Bij specifieke klachten is de oorzaak van de klachten bekend en daardoor goed te verklaren. Aan de hand van een röntgenfoto of MRI-scan kan er gezien worden wat de oorzaak van de elleboogklacht is. Aspecifieke elleboogpijn zijn pijnklachten waarbij de oorzaak van de elleboogklacht niet duidelijk is. Er zijn geen afwijkingen van een anatomische structuur (zoals een botbreuk, peesontsteking of peesirritatie) zichtbaar. De pijn wordt dan wel in de elleboog gevoeld, maar de pijn wordt veroorzaakt door een blessure in een nabijgelegen gewricht, zoals de schouder of nek. Deze pijn noemen we ook wel uitstralende pijn en er zijn meerdere gewrichten en spieren die deze pijn in de elleboog kunnen veroorzaken.

Ook is er verschil tussen acute en chronische klachten. Het verschil tussen acute en chronische klachten zit in de duur van de klacht.  Acute klachten zijn pijnklachten die korter dan zes weken aanwezig zijn. Chronische pijnklachten in de elleboog zijn klachten die langer dan drie maanden aanwezig zijn. De term ‘chronisch’ wil in deze gevallen dus niet zeggen dat de klacht niet te behandelen is. Ook chronische klachten kunnen behandeld en verholpen worden door fysiotherapeutische behandeltechnieken.

Er zijn verschillende soorten aandoeningen in elleboog. De meest bekende zijn de tenniselleboog en de golferselleboog.

Tenniselleboog

Mensen die last hebben van een tenniselleboog ervaren pijn bij het uitvoeren van bewegingen waar knijpkracht en grijpkracht voor nodig zijn. In het begin zijn klachten vooral aanwezig in de vorm van pijn na een zware of ongewoonlijke activiteit. De pijn is vooral gelokaliseerd op de elleboog, ongeveer 1 tot 2 cm onder het uitstekende bot aan de buitenzijde van de elleboog.

De oorzaak van een tenniselleboog is vaak overbelasting. Dit kan een acute of langdurige overbelasting zijn. Het herhaaldelijk en vaak tillen van zware voorwerpen of uitwringen van een vaatdoek zijn voorbeelden van langdurige overbelasting. Een val op de arm kan een acute overbelasting op de pees zijn. Daarnaast kunnen ook blokkades in de nek/rug, schouder of pols leiden tot een tennisarm. Daarom wordt bij een fysiotherapeutisch onderzoek van de elleboog ook gekeken naar andere gewrichten.

De belasting op de aanhechting van de polsstrekkers moet vaak verminderd worden om de pees te laten herstellen. Daarnaast kunnen fysiotherapeutische technieken, zoals Shockwavetherapie, fricties, Medical Taping, het aanmeten van een brace, mobilisaties, manipulaties of Dry Needling toegepast worden om de klacht te behandelen. Ook een specifiek oefenprogramma kan worden voorgeschreven en worden houdings- en bewegingsadviezen gegeven zodat recidief van de klachten voorkomen kan worden.

Golferselleboog

Een golferselleboog is een relatief veel voorkomende blessure die pijn veroorzaakt aan de binnenkant van het ellebooggewricht. Deze aandoening is vergelijkbaar met de tenniselleboog, die juist klachten geeft aan de buitenkant van de elleboog.

De groep spieren aan de voorkant van de voorarm worden de voorarmflexoren genoemd. De voorarmflexoren hebben een gezamenlijke aanhechting op de binnenzijde van de elleboog.  Ze hechten zich hier aan op het bot via een pees.

Wanneer deze pees vaak onder spanning staat, door veel herhalingen of door een grote kracht, kan er schade aan de pees ontstaan. Er ontstaat een ontsteking en degeneratie van de pees die vastzit aan het bot van de binnenzijde van de elleboog. De aandoening kan echter ook ontstaan door een specifiek trauma.

Hoewel deze aandoening kan voorkomen op elke leeftijd, wordt hij vooral veel gezien bij personen tussen de 40 en 60 jaar. Personen ontwikkelen deze aandoening typisch door activiteiten waarbij er herhaalde polsbuiging tegen weerstand wordt vereist of bij activiteiten waarbij herhaalde grote knijpkracht nodig is. Denk hierbij bijvoorbeeld aan golfen, tennissen, computerwerk, metselen, schilderen of timmerwerk.

Een blessuregeschiedenis met pols-, elleboog-, schouder- of nekklachten kunnen een verhoogde kans geven op het ontwikkelen van een golferselleboog.

Personen met deze aandoening ervaren vaak een toename in pijn tijdens dagelijkse activiteiten, zoals het optillen van een beker, omdraaien van een deurknop, openen van een pot, een hand schudden, boodschappen tillen of tijdens het sturen van de auto. Ook kan men voornamelijk ’s morgens last hebben van een stijf gevoel in de elleboog.

Fysiotherapeutische behandeling van personen met deze aandoening is noodzakelijk voor een snel herstelproces en om de kans op het opnieuw optreden van de aandoening te verminderen. De fysiotherapeutische behandeling kan bestaan uit Shockwavetherapie, Dry Needling, massagetechnieken, Medical Taping, het aanmeten van een brace, gewrichtsmobilisaties en adviezen met betrekking tot houding en beweging.

onze specialisten: